رزین‌های پلی استر غیراشباع پلیمرهای تراکمی تشکیل یافته از واکنش پلی ال ها (یا همان الکل‌های پلی هیدریک) با اسیدهای کربوکسیلیک دو عاملی می‌باشند. پلی اُل‌های معمول شامل گلیکول‌هایی مثل اتبلن گلیکول می‌باشند. اسیدهای استفاده شده عمدتاً فتالیک اسید  و مالییک  می‌باشند. درحین واکنش آب که محصول جانبی  واکنش می‌باشد به‌طور مداوم حذف می‌شود تا واکنش به سمت کامل شدن پیش رود. استفاده از پلی استرهای غیراشباع و افزودنی‌هایی مثل استایرن گرانوری رزین را کاهش می‌دهد. رزین مایع اولیه از طریق ایجاداتصالات عرضی تبدیل به جامد می‌شود. این عمل به وسیله ایجاد رادیکال های ازاد  در پیوند های غیر اشباع  با تکثیر از طریق واکنش زنجیری  با پیوندهای غیر اشباع مولکول مجاور و اتصال آن‌ها یه یکدیگر انجام می‌پذیرد. رادیکال‌های آزاد اولیه از طریق افزودن ترکیبی که به راحتی به رادیکال آزاد تبدیل می‌شود شکل می‌گیرند. این ترکیب معمولاً به صورت نادرست کاتالیست خوانده می‌شود.آغازگر واژه مناسب تری برای این ماده می‌باشد. مواد استفاده‌شونده معمولاً پراکسید های آلی مثل بنزوئیل پروکساید یا متیل اتیل کتون پراکساید می‌باشند.

اصطلاح “رزین پلی استر” تا حد زیادی به “رزین پلی استر غیر اشباع” اشاره دارد مگر اینکه خلاف آن مشخص شده باشد.