گرمای تفنگ حرارتی با استفاده از المنت‌های گرمایش الکتریکی تأمین می‌شود. البته برای استفاده‌های بی‌سیم تفنگ‌های حرارتی گازی نیز موجود هستند. بسته به روش تولید، چسب حرارتی می‌تواند از طریق غوطه‌ور کردن یا استفاده از غلطک و اسپری نیز استفاده شود. از مزایای این چسب‌ها می‌توان به اتصال سریع، عدم استفاده از حلال و قابلیت اتصال مواد مختلف اشاره کرد. علاوه بر این، چسب حرارتی بخارات سمی کمی تولید می‌کند که می‌تواند یک مزیت بزرگ در فرایندهای صنعتی باشد.

میله‌های چسب حرارتی را می‌توان به مدت طولانی و بدون نیاز به تجهیزات خاصی نگهداری کرد. در زمان اعمال چسب باید مراقب باشید تا قطعات مورد اتصال در اثر حرارت زیاد آسیب نبینند. باید از دمای مناسبی برای اعمال این چسب‌ها استفاده کنید. اگر حرارت به اندازه کافی زیاد نباشد، چسب به خوبی ذوب نشده و سطح کار را خیس نمی‌کند، در نتیجه اتصال به خوبی ایجاد نمی‌شود. در مقابل، اگر چسب خیلی داغ شود، ممکن است به سطح کار آسیب بزند.

خشک شدن سریع چسب به مقدار فشاری بستگی دارد که به چسب وارد می‌شود تا یک لایه نازک تشکیل دهد. باید اعمال فشار کافی تا زمانی که چسب جامد شود یا اصطلاحاً بگیرد ادامه داشته باشد، در غیر این صورت ممکن است اتصال به شدت ضعیف باشد.

رایج‌ترین نوع چسب‌های حرارتی از جنس ترموپلاستیک هستند. این مواد به دلیل نداشتن مقاومت در برابر آب، برای مصارف بیرون ساختمانی مناسب نیستند. این چسب‌ها شامل اتیلن ونیل استات (EVA)، اکریلیک، پلی آمید ها و پلی اولفین ها هستند. چسب حرارتی پلی اورتان تحت انعقاد ثانویه قرار می‌گیرد تا یک پلاستیک ترموست (گرماسخت) تشکیل دهد. این فرایند آن را ضد آب و مناسب برای مصارف بیرون ساختمانی می‌کند. این نوع چسب ویژگی مقاومت در برابر حرارت و مواد شیمیایی را نیز دارد.